Archiwa tagu: 09.2018

DKK dla dorosłych

„Piekło zawsze jest gotowe, żeby wcisnąć się do jakiegoś zakątka naszej duszy” – Jaume Cabré.

„Krwawy południk” Cormaca McCarthy’ego to oparta na autentycznych wydarzeniach z dziejów Ameryki z połowy XIX wieku historia czternastoletniego chłopca, który ucieka od ojca pijaka i wyrusza na Południe. Wkracza na drogę, która przypomina podróż Dantego w głąb Piekła. To czasy bezlitosnej masakry Indian, ciemne karty w historii Ameryki, naznaczone przemocą i bezprawiem. Powieść, którą czyta się z bólem w sercu, bo przesycona brutalnością i wszechobecną śmiercią, którą szafuje się tu bez mrugnięcia okiem. Wyrafinowane tortury, jakie stosowano wobec Indian, ale również wobec białych to obraz bezwzględności oprawców, którzy zdają się nie posiadać już ludzkich uczuć. Jak zwykle w przypadku McCarthy’ego nie mamy chwili wytchnienia, a kolejne rozdziały odsłaniają jedynie dalsze wizje tej niekończącej się krwawej rzezi. Umówmy się, że Krwawy południk” jest lekturą dla osób, które nie boją się sięgać w najmroczniejsze mroki ludzkiej duszy. Kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki już 17 października. Jeśli lubisz czytać i rozmawiać o książkach zapraszamy:)

DKK dla dzieci

Książka „Teatr niewidzialnych dzieci” Marcina Szczygielskiego otrzymała w 2016 roku I Nagrodę w kategorii 10-14 lat w IV Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży, zorganizowanym przez Fundację „ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom” pod honorowym patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Biblioteki Narodowej, Rzecznika Praw Dziecka i Ambasady Szwecji, przy finansowym wsparciu Fundacji PZU. Autor umieszcza akcję swojej książki w peerelowskim „bidulu”, jak nazywane bywają Domy Dziecka. Jego bohater to wrażliwy dziesięciolatek, który dobrze opanował sztukę mimikry, co jest warunkiem przetrwania w bezdusznej instytucji opiekuńczej. Póki w otoczeniu Michała jest jedna choćby osoba godna zaufania i jeden przyjaciel – życie wydaje się znośne. Ale kiedy i tego zabraknie – następuje nieuchronny kryzys. Uratowany z opresji chłopiec ląduje w szczególnym domu dla dzieci z trudną przeszłością. Wraz z nim do grona podopiecznych dołącza czternastolatka – krnąbrna, bystra, egocentryczna… i zwariowana na punkcie aktorstwa. Pod jej dyktando powstaje Teatr Niewidzialnych Dzieci – aktorska trupa skrzyknięta na potrzeby jednego, grudniowego spektaklu. Jest rok 1981, wokół sceneria Polski posierpniowej, razem z jej atrybutami: kolejkami, kartkami, saturatorem i trabantem… O tej niełatwej lekturze dyskutowaliśmy na wrześniowym spotkaniu DKK, podczas którego pani Dominika Fijał opowiadała młodym czytelnikom czym był PRL i jak żyło się w tamtych czasach gdy miało się dziesięć lat… Na koniec dzieci tworzyły krzyżówki zawierające hasła literacko-historyczne.